Kittel won vandaag de eerste etappe van de 100ste editie van de Tour de France, of Mandela het eind van de week gaat halen is nog maar de vraag, gisteren stond ik, voor mijn lol (!), 8 uur lang op de Brouwersdam helemaal doorweekt, koud en verlangend naar een warm bed. Ik had deze onderwerpen allemaal kunnen gebruiken voor vandaag en dat had ik ook vast wel gedaan als er niet dat ene nieuws berichtje was geweest wat mij eigenlijk al heel de dag bezig houdt.
Zo rond lunchtijd zat ik lekker aan mijn pistoletje met salami en een goed glas melk. Op de achtergrond stond de radio aan, mijn gedachten waren heel ergens anders en ik had amper door dat de radio aanstond. Ik weet niet hoe het gebeurde maar het gebeurde gewoon. Van het hele nieuwsbulletin heb ik niets opgepikt behalve dat ene nieuws berichtje. Ik wilde het niet eens oppikken maar het gebeurde gewoon. Die momenten heb je vaker in je leven. Je wilt iets niet zien of horen en toch gebeurt het. Je wilt komende zomer niet al die vrouwen in hun midlife crisis half naakt zien zonnen op het strand. Maar toch, en ik waarschuw je alvast, je gaat ze gewoon zien. Je kan er niet omheen! Je wilt niet lezen in één of ander artikel uit de Volkskrant wat er allemaal voor troep zit in je in kipnuggets. Kipnuggets smaken goed, je houdt er van en aan die troep moet je maar gewoon even niet denken. Datzelfde geld voor Louis van Gaal. Louis is een goede coach, wat hij daar buiten om allemaal doet daar moet je maar niet teveel aan denken.
Dat ene nieuws berichtje in dat ene nieuwsbulletin dat ik niet eens wilde horen terwijl ik aan het genieten was van mijn pistoletje met salami en een goed glas melk ging over Louis van Gaal. Louis gaat namenlijk meedoen aan de Gay Pride. Onze eigen Louis, de man die samen met Bruce Lee als enige op deze wereld een karate kick kan doen in een 2 delig pak, de man die met elke journalist afrekent, de man die het altijd juist heeft (vind hij vooral zelf), de man van de beroemde uitspraak:"Ben ik nou degene die zo slim is of ben jij nou zo dom?". Die Louis van Gaal staat zometeen met een roze boa om zijn nek in een net iets te strak politiepakje te zwaaien met een plastic knuppeltje. Met dat beeld voor me kreeg ik toch ineens minder zin in mijn pistoletje met salami en dat glaasje melk.
Van Gaal gaat overigens niet alleen, ook bondsvoorzitter en oud-voorzitter van Ajax Michael van Praag zal meedoen. Er komt namenlijk een voetbalboot. Wat zal dat een sneu gezicht zijn: Louis en Michael samen op zo'n boot. Dat brengt natuurlijk geen sfeer, allemaal joelende mannen en vrouwen vrolijk gekleed en dan 2 van die mannen al ver over de helft van hun leven een beetje sip kijkend op een veel te grote boot. Nee dat kan niet en zo dachten er meer mensen over. Daarom wordt er een selectie gemaakt! Er komen dus nog meer trainers en ook voetballers bij. Ik zie het al helemaal voor me. Een jong talentje dat bijna elk moment van de dag zijn telefoon checkt, wachtend op een oproep van de bondscoach, wachtend op zijn grote doorbraak. Zo'n jong talentje wordt zometeen dus gebeld door de grote Louis van Gaal of hij ook in de selectie wil komen. Waarna dit talentje het uitschreeuwt van geluk, het is gelukt! Hij wordt grootse voetballer aller tijden en heel de wereld zal het weten! Vervolgens vraagt Louis of de jongen, die nog half aan het dagdromen is van zijn toekomstige succesvolle carriere, een paarse of toch liever een roze ballenknijper wilt.
Natuurlijk is het heel makkelijk om hier iets over te schrijven in een pesterige vorm naar van Gaal toe. Er is ook een andere kant van het verhaal. Het idee hierachter is dat ook homo's makkelijker geaccepteerd worden in de voetbalwereld. Maar laten we toch in godsnaam hopen dat Louis na zijn boottochtje op 3 augustus niet helemaal enthousiast is over al die vrolijke mannen en vrouwen en die mooie kleuren allemaal. Want mochten we dan ooit nog een EK of WK winnen met onze Nederlandse mannen dat ze dan vervolgens nog wel gewoon lekker in het Oranje gekleed mogen komen en niet versierd met roze boa's en in flitsende ballenknijpers rondlopen.
