Beste mevrouw de Ridder,
Ik zat vanavond lekker in mijn woonkamer op de bank, de tv stond op Nederland 1 en ik denk dat het bijna iets van ongeveer 2 minuten voor 5 voor half 8 was (maar dat kan ook ietsie later zijn geweest). Ik zat dus op de bank en ik keek naar Nederland 1, naar Studio Sport. De samenvatting van de wedstrijd FC Utrecht - ADO Den Haag was bezig en het ging aardig gelijk op. Hier en daar een reddinkje van de keeper van Utrecht, dan weer een reflex van de doelman van de Hagenezen. De spanning zat er goed in en heel het stadion voelde het, elke supporter hoopte het, het moest en zou er komen, een doelpunt. Nog voor de rust. Wat zeg ik? Vlak voor rust, 4 minuten voordat de spelers hun thee naar binnen zouden kunnen werken, komt er een voorzet van Utrechtse bodem die richting het Haagse doel daalt. De dwergachtige Yoshiaki Tagagi kopt de bal naar uw zoon waarna hij de bal in het doel kopt. Doelpunt! Heel het stadion wordt wild, iedereen gaat los! Steve de Ridder zet Utrecht op een voorsprong! Iedereen is blij zo ook de spelers en die willen dat maar al te graag met hem vieren. Gek genoeg denkt uw zoon daar anders over. Steve negeert als eerste onze kleine Japanse vriend die de bal zo leuk doorkopte, hierna wilt een medespeler hem in de armen vliegen maar ook daar is Steve niet van gediend. Het is net of uw grote jongen smetvrees heeft, hij is bang dat hij een enge ziekte oploopt als gevolg van menselijk contact want wanneer de door blijdschap gevulde Tommy Oar te dichtbij komt duwt Steve hem weg en fors ook. De twee handen van Steve zo groot als kolenschoppen worden geplant op de borstkas van de Nieuw Zeelander die vervolgens helemaal wordt teruggesmeten naar zijn eigen zestienmetergebied.
Beste mevrouw de Ridder,
Eet Steve altijd zijn groenten op? Spreekt Steve altijd netjes met twee woorden? Zouden Steve zijn haartjes netjes gekamd en gewassen zijn als hij überhaupt haar zou hebben? Doet Steve altijd een schone onderbroek aan? Weet Steve dat voetbal een teamsport is? Een sport waarin je samen met het publiek, de trainers, de coach, de medische staf, de schoonmaaksters van de smerige kleedkamers met doucheputjes vol haar, snot en slijm en vooral met het team je doelpunt viert? Laat staan de overwinning. Volgens mij niet en daarom hoop ik stiekem dat Jan Mulder er nog even zijn zegje over doet vanavond want als er nog één grotere zeikerd is dan ik in Nederland dan is het wel Jan Mulder. Meestal zeurt en zeikt Jan onterecht. Nou, dit keer mag hij van mij.