Ik zon niet graag. Ik zon eigenlijk nooit. Ik weet ook niet waarom.
Toch heb ik mij twee weken geleden in Italië aan het zwembad een beetje mee laten slepen. Ook ik heb liggen zonnen. En na de eerste dag vond ik dat zo'n bruin huidje mij best goed staat. Dus de tweede dag heb ook ik weer aan het zwembad gelegen. Het ging minder, het resultaat was slechter zichtbaar en ik verbrande op mijn voeten. Klinkt erg maar ergste moet nog komen. Want er liggen meer mensen aan het zwembad, helaas. En terwijl ik er voor zorgde dat mijn huid steeds meer begon te lijken op de pizza bodem van de avond ervoor, met zwarte harde stukjes tussen het wittere deeg. Keek ik een beetje rond naar de mensen om mij heen. De grootste fout die je kan maken op zo'n moment.
Ik werd getraumatiseerd door een vrouw die het nodig vond dat alles bruin moest zijn en dus maar de helft van haar bikini aan had. Hoezo trouwens? Waarom willen mensen ook gedeeltes waar nooit iemand kijkt laten bruinen? In wat voor situaties kom je terecht of wat voor werk heb je dat je bruine boezems nodig hebt? Nou is het woord boezems misschien nog wel te goed voor deze hangende, rimpellige, peervormige dingen. Want meer kon je er ook niet van maken. Snel keek ik weer verder want dit was niet om aan te zien. Het werd er niet beter en deze vrouw is niet alles wat me is bijgebleven. Toen ik verder keek zag ik een jongen van ongeveer 30 jaar. Was ik maar gestopt met rondkijken.
Deze zonnende jongen had, zacht uitgedrukt, een buikje en eigenlijk had ook hij een bikini aangemoeten. Zijn borsten neigde meer naar vrouwelijke maten dan mannenlijke. Niet al te verzorgd dus. Anders zou je er wel voor zorgen dat je weer een goddelijke torso kreeg in plaats van zo'n bierbuikje die je pas verdiend als je boven de 45 bent. Dan mag dat! Eerder niet. Zo was deze jongen dus niet. Hij had er schijt aan en lag te zonnen. Dat was jammer. Het was jammer voor mij en al mijn omstanders. De jongen had namenlijk zijn oksels geschoren. Hmm dus toch nog een beetje verzorgd? Nee helemaal niet! Hij had namenlijk nog een zwarte grasmat, waar de Kuip jaloers op zou zijn, op zijn rug zitten. En meteen vroeg ik af waarom je in godsnaam je oksels wel zou scheren maar je rughaar vrolijk laat zitten. Je haalt toch ook niet alleen het stikkertje van je banaan af en eet vervolgens met schil en al alles op? Je laat toch ook niet een deukje uit je auto weghalen maar het feit dat je geen linker deur meer hebt doet je niets? "Oh ja die deur heh, achjoh is maar een detail". Als je het dan doet, doe het dan ook goed en maak het af.
Wedden dat hij het wel wast, zijn rughaar. Hij is te lui om het weg te halen maar wassen is geen probleem. Eigenlijk hoop ik het eerder dan dat ik het denk. Stel dat hij het niet wast. Dan groeien er allemaal van die beestjes in, die beestjes beginnen natuurlijk klein maar langzaam worden die groter en groter. Dan eten ze z'n huid op en dringen door tot zijn ingewanden. Geen smakelijk gezicht.
Ik schrok wakker uit mijn gedachten. Ik lag wel weer lang genoeg in de zon. Ik deed mijn T-shirt en slippers aan en liep naar ons huisje. Daar eenmaal aangekomen schrokte ik een watermeloen naar binnen en luisterde naar de Italiaanse held Eros Ramazzotti. Ik wilde zo snel mogelijk alles vergeten.
Ik zon niet graag. Ik zon eigenlijk nooit. Ik weet waarom.