Ik wil later een baard, niet meteen een dikke volle baard maar gewoon net iets meer dan een stoppelbaardje. Een baard is namelijk mannelijk en mannelijk is stoer en stoer is sexy. Ik wil een sexy baardje. Niet nu natuurlijk, maar later als ik groot ben. Mijn vriendin wil dat niet, mijn vriendin wil geen baard. Niet bij haarzelf maar al helemaal niet bij mij, ze vindt het maar niets, elke keer als we het er over hebben zegt ze dat een baard niet bij mij staat en dat ze hem af gaat scheren als ik slaap. En dát zorgt nou net voor een enorm dilemma, het is een keuze tussen de mannelijkheid of de overgave aan het andere geslacht.
Zou dat niet sexy staan, zo rond je 20e een stoppelbaardje? Gewoon net genoeg om het een baardje te noemen. Volgens mij doet dat gewoon precies hetzelfde als dat het deoderant merk "Axe" doet in de reclames. In het echt gebeurt er nooit wat in die reclames gebeurt want "Axe" stinkt nog meer dan de eerste beste Franse bouwvakker vlak na het werken maar het gaat om het idee. Als je je baardje gewoon goed verzorgt en als hij niet stinkt dan moet je de vrouwen toch van je af slaan? Wie valt er nou op iemand met wangentjes zo glad als babybilletjes? Nee het moet een beetje puur, een beetje mannelijk.
Elke stoere man heeft een baard. Stel ik zou midden in de winkelstraat van Middelburg de eerste beste voorbijganger aanspreken en alleen het woord "boswachter" noemen, dan gaat die persoon meteen fantaseren. De desbetreffende persoon ziet een man voor zich, een man van rond de 40 jaar met een rood zwarte houthakkersblouse. Op de achtergrond staan dikke hoge bomen met donkergroene bladeren. Hij staat met zijn dikke gespierde armen over elkaar. De mouwen van de blouse zijn opgestroopt en op zijn armen zit meer haar dan van alle snorren bij elkaar afgelopen "Movember maand". In zijn rechterhand houdt hij een bijl, een donkerbruin handvat met een dik roestig stuk ijzer er aan vast. De bovenste drie knoopjes van zijn houthakkersblouse zitten los en krulletjes borsthaar steken er bovenuit. Van zijn brede torso gaan we naar het gezicht, en terwijl het gezicht van onze grote vriend langzaam te voorschijn komt gaat de zon meer stralen, klinkt er steeds harder engelen gezang en begint er een klein briesje te waaien. Daar is hij dan! Het kenmerk van de mannelijkheid. Die mooie volle baard, het licht van de zon glanst in ieder haartje apart, de boswachter kijkt vol trots naar zijn terein. De mannelijkheid druipt er van af.
Nou hoef ik ook geen volle boswachtersbaard. Misschien dat dat later wel iets zou zijn. Zo na mijn pensioen, opa met de baard. En dan niet zo'n vies stinkend vet baardje, nee gewoon een mooie grijze verzorgde baard. Als opa lacht dan schudden zijn buik en baard synchroon en iedereen lacht mee. Dan moet ik wel oppassen dat ik ook weer niet te dik word want een baard op een onderkin ziet er ook weer niet uit. Dat lijkt mij ook lastig scheren trouwens, moet je eerst die halve vetrol uitklappen om die vervolgens op alle plekjes te scheren. Nee een baard is mannelijk, maar je moet hem wel goed verzorgen.
Ik ben er over uit! Ik kies voor de kant van de mannelijkheid! Nu m'n vriendin nog om toestemming vragen....
De man met één van de beste baarden. Paul Walker. Te zonde voor woorden dat hij niet oud mocht worden. Wilde ik toch even kwijt. Het is tenslotte ook gewoon mijn blog.